November 2006

De Waldhoorn doet voordeel met vernieuwd team

Aan het einde van het schooljaar was het op De Waldhoorn eventjes spannend hoe na de zomervakantie de samenstelling van het lerarenteam eruit zou zien. Ontwikkelingen binnen het openbaar onderwijs van de gemeente Woerden, zorgden namelijk voor personeelsverschuivingen. Het team van vier leerkrachten bestond hierdoor bij aanvang van het nieuwe schooljaar uit drie nieuwe personen. Een daarvan is leraar van groep 7-8 en locatiemanager Henk van Deijl. Nu hij zijn draai gevonden heeft, blikt Van Deijl terug en vooruit.

‘Meester Henk’ vertelt dat hij inmiddels 33 jaar voor de klas staat, waarvan 25 jaar voor een groep 7-8. “Ik heb altijd al combinatieklassen gedaan, dus dat was op De Waldhoorn niet nieuw voor mij. Hiervoor was ik in de periode van januari 1983 tot afgelopen augustus eerst directeur en later – toen deze school een nevenvestiging werd van de Woerdense Andersen school – locatiemanager van de Hemrik school in Kamerik. Destijds had ik bewust gekozen voor een baan in het openbaar onderwijs. Dat de Hemrik school binnenkort overgenomen wordt door het katholieke schoolbestuur van de Maria Goretti school, daar kan ik mij niet in vinden. In Zegveld spelen dergelijke zaken niet. Dus toen bleek dat daar na een jaar van interim-management gezocht werd naar een vaste locatiemanager, heb ik mij beschikbaar gesteld voor deze functie.”

Hoewel Van Deijl in Woerden woont, kwam hij niet helemaal blanco binnen in Zegveld. “Jorai-directeur Nico Eikelenboom ken ik nog uit de tijd dat Zegveld, Kamerik en Kockengen samen directeurenoverleg hielden. Dit was vóór de gemeentelijke herindeling. En mijn huidige collega’s kwam ik regelmatig tegen op studiedagen van het openbaar onderwijs. Hierdoor kenden wij elkaar al deels, en het klikte goed. De verwachting is dat dit team een langere tijd bij elkaar blijft. En dat is fijn, want de sfeer is goed. Er is me al eens gezegd: ‘Als je je plek gevonden hebt en geaccepteerd wordt, ga je een leuke tijd tegemoet’. En dat denk ik ook.” De locatiemanager vertelt zijn voordeel te doen met de jarenlange ervaring van zijn teamleden, waarbij hij vernieuwingen niet schuwt. “We maken nu meer gebruik van de kwaliteiten van onze leerkrachten. Dat is mogelijk, doordat wij in deze relatief kleine school een ruime personeelsbezetting hebben. Zo geeft meester Ton ( groepsleerkracht 5 en 6) gymnastiekles in de groepen 3,4 en 5 en de groepen 6,7 en 8. Juf Loes (groep 3 en 4 ) geeft ondertussen geschiedenis in groep 6 en ik tekenles in groep 5. Juf Harriet werkt bij de kleuters en is al wat verder met het Daltononderwijs dan de overige teamleden. Zij was namelijk vorig jaar werkzaam op de Achtsprong te Woerden, waar men al bezig was met de studie. Juf Dyanne werkt parttime en draagt net als Harriet verantwoordelijkheid voor de kleutergroep, plus groep 3 en 4. Ook juf Jane werkt parttime, in groepen 7 en 8. Zij geeft onder andere de leerlingen Engelse les.”

Dalton onderwijsmethode
“Laatst was Loes met groep 6 met de trein naar de kunsthal in Rotterdam geweest, om daar naar een dinosaurustentoonstelling te kijken. Ook doen we nog actief mee aan de Kunstzinnige Vorming en de Natuur- en Milieueducatie. Onderwijs binnen en buiten de school vind ik een goede combinatie, mits het maar in evenwicht is. Er wordt wel eens gezegd: ‘Kwaliteit hang niet af van type onderwijs, als je er maar een goed gevoel bij krijgt’. De onderlinge sfeer is natuurlijk belangrijk, maar het zou niet goed zijn als je alleen aandacht zou besteden aan de ‘softe’ kant. Ouders willen immers dat uit hun kind gehaald wordt wat erin zit. Met het leerlingvolgsysteem houden we vanaf de kleuterklas de vinger aan de pols. En bij ons doen alle groep 8 leerlingen mee aan de CITO-toets; ook aan het niet-verplichte vak Wereldoriëntatie. Persoonlijk vind ik een goede mondelinge uitdrukkingsvaardigheid erg belangrijk. Daarom oefen ik dit in mijn groep door het houden van kringgesprekken en spreekbeurten. Alle onderwerpen mogen, als het maar niet over hun huisdier gaat. Daarnaast geef ik als ‘ouderwetse onderwijzer’ in mijn groep twee keer per week huiswerk over de verschillende vakken. Het gaat hierbij niet om de hoeveelheid, maar om de regelmaat. Mijn leerlingen hebben allemaal dezelfde agenda gekregen, waarmee ze kunnen oefenen hoe ze huiswerk opschrijven en inplannen. Dit stukje zelfstandigheid oefenen en verantwoordelijkheid nemen past prima in de Dalton onderwijsmethode. Via studiedagen is De Waldhoorn zich aan het oriënteren welke elementen hieruit binnen onze school toepasbaar zijn. Een aantal elementen, zoals de zelfstandigheidtraining en de dag- en weektaken, gebruiken wij al. Combinatiegroepen zijn daar bij uitstek voor geschikt. Voor meer informatie over de Dalton methode verwijs ik graag naar de website www.dalton.nl. 

Regiobank opent nieuwe vestigingen

In korte tijd heeft Jaap de Bruijn naast zijn vestiging in Zegveld een paar nieuwe kantoren van de Regiobank geopend. Zo heeft hij in juni van dit jaar de Regiobanken in Nieuwerbrug en Zwammerdam overgenomen en begin oktober administratiekantoor Groenendijk/Van Veldhuizen Verzekeringen in Bodegraven. Maar daar bleef het niet bij, want op vrijdag 6 oktober opende Regiobank Woerden de deuren. Hierdoor bedient directeur/eigenaar Jaap de Bruijn met dit concept van de ING groep inmiddels een behoorlijke regio.

Wat in 1971 begon met een huiskameragentschap van de Regiobank in Zegveld, is dus uitgegroeid tot professionele dienstverlening vanuit kantoren in verschillende plaatsen. Jaap de Bruijn hierover: “In Zegveld bieden we in één pand onze klanten een totaalpakket aan, dat bestaat uit de vier disciplines Regiobank, Administratiekantoor J. de Bruijn, Meije Assurantiën en onze makelaardij Meije Vastgoed. Uiteindelijk willen we dit ook realiseren in onze andere kantoren. Hoewel de Regiobank lokaal werkt, zijn wij er niet alleen voor de eigen inwoners. Een deel van onze klanten komt namelijk uit Kamerik, Nieuwerbrug en Woerden. Met ons nieuwste vestiging in Woerden, hopen wij hen nog beter van dienst te kunnen zijn.”

“Het ei is gelegd!”

Deze gevleugelde uitdrukking gebruikte Gert Ton altijd wanneer hij de kopij inleverde voor De Berichtgever. Vooral als er een verhaal bij zat over een boerderij waar menig uurtje speur- en schrijfwerk in gezeten had. Maar het voldane gevoel dat het weer gelukt was, deed hem alle stress vergeten.

Zo ook op vrijdag 10 november, toen – onder ruime belangstelling van de regionale pers – de boekpresentatie werd gehouden van zijn schrijversdebuut: Boerengoed tussen Greft en Meije. Veel mensen die door Gert voor De Berichtgever in de afgelopen vijftien jaar waren geïnterviewd over hun boerderij, waren die middag aanwezig. Naar schatting waren het er een kleine honderd. Het 60-jarig jubileum van De Berichtgever vormde een prima aanleiding om de boerderijverhalen te bundelen. Met meer dan tweehonderd pagina’s, fullcolour uitgevoerd, met een harde kaft en veel unieke foto’s, zal het boek vast nog jaren met veel plezier gelezen en bekeken worden.

Vanwege het 60-jarig jubileum kreeg Gert tijdens het officiële gedeelte het allereerste exemplaar uitgereikt door Gerkla Gerritsen-van den Ham, dochter van Berichtgever-oprichter de heer G.J. van den Ham. Gert, op zijn beurt, schonk een exemplaar aan streekarchivaris Rob Alkemade, omdat de auteur “nimmer tevergeefs een beroep op hem had gedaan”. Ook Rabobank Bodegraven-Woerden, in de persoon van Wim Hoogendoorn, kreeg van hem een boek. Want zonder hun financiële bijdrage zou het boek nooit uitgekomen zijn. Verder mocht wethouder Annet van der Woude een boek in ontvangst nemen. Voor Gert was dit tevens een symbolisch gebaar, omdat hij vorig jaar uit haar handen zijn Koninklijke Onderscheiding mocht ontvangen. Deze boeken waren letterlijk ‘vers van de pers’, want de dozen met 750 stuks waren drie uur daarvóór pas afgeleverd. (Over stress gesproken!) De Culturele Stichting Zegveld werd bedankt voor de financiële bijdrage aan de handige fietskaart. Ook bedankte de kersverse auteur zijn teamgenoten van De Berichtgever – Karin Vredenbregt, Jolanda van Luinen, Cobi Lekkerkerker en Gerkla Gerritsen voor het meewerken aan de totstandkoming van zijn boek. Een speciaal woord van dank was er voor Gerrit Gerritsen. De auteur zei over hem: “Uiteindelijk waren de verhalen klaar en gingen deze naar Gerrit Gerritsen. Gerrit heeft het boek vorm gegeven en in elkaar gezet. Nu kun je de verhalen en foto’s perfect aanleveren, maar als de vormgever het verprutst, dan is eigenlijk al het werk voor niets geweest. Gelukkig is Gerrit in mijn ogen een tovenaar en hij heeft voor mijn gevoel het ongelofelijke gepresteerd. ‘Boerengoed tussen Greft en Meije’ is een schitterend boek geworden en Gerrit, ik wil je daarvoor complimenteren.” En iedereen die het boek daarna onder ogen kreeg, was het daar van harte mee eens.

Na het officiële gedeelte stonden de genodigden in een lange rij om hun eigen exemplaren op te halen. Veel van hen lieten de boeken vervolgens door Gert signeren. Slechts een enkeling moest direct daarna huiswaarts, de meesten grepen de gelegenheid aan om onder het genot van een drankje gezellig bij te praten. De ochtend erna konden in de Milandhof nog bestellingen afgehaald worden. Van deze mogelijkheid werd goed gebruik gemaakt. Wie die dag en tijd verhinderd was, kan voor het afhalen van uitstaande (ad € 15,=) en/of nieuwe bestellingen (ad € 20,= en zo lang de voorraad strekt) terecht bij Fam. Gerritsen, Eikenlaan 19, tel. 0348-691675.

 

KNA najaarsconcert geeft momentopname

Zelf noemen KNA-leden het najaarsconcert altijd een ‘tussendoor concert’, waarop ze laten zien waar ze op dat moment mee bezig zijn. Bij de majorettes – het lijken er steeds meer te worden – was ervoor gekozen om alle groepen op een bepaald muziekstuk aan bod te laten komen. Hierbij deed elk team zijn eigen stuk, om daarna snel plaats te maken voor de volgende groep. Deze doorlopende shows – ze deden er ook een met pompons – waren voor het publiek leuk om te zien, al kwamen de meiden in die korte optredens niet helemaal tot hun recht. Twee groepen met jonge majorettes lieten alvast een gedeelte zien van de shows waarmee ze op 21 april in Nieuwkoop naar wedstrijd gaan, te weten de ‘Muppets’ en de ‘Dolly Dots’. De meiden zelf leken ervan te schrikken dat de cd-muziek abrupt stopte, maar dat kwam doordat de rest van de dans nog bedacht moet worden. In het komende half jaar worden dat vast heel leuke shows.

De fanfaredirigent van deze avond heette Henk Buurman. Hij werd door speaker Klaas van Elk ‘heel kort geïntroduceerd, omdat hij nog maar heel kort bij KNA dirigeert’. Maar ook zonder achtergrondinformatie viel het op dat Buurman heel kleine gebaren gebruikte. Collega Michel Mookhoek daarentegen – hij is de instructeur van zowel de drumband als de mpc – liet zich bij het dirigeren duidelijk leiden door de muziek. Ook al zag je hem op de rug, het enthousiasme straalde eraf. En niet alleen bij de snelle en felle nummers, maar ook bij de zachte beginklanken van ‘Conquest of Paradise’. De wisselwerking tussen deze instructeur en zijn muzikanten deed die avond denken aan een goed geoliede machine. Ook de band tussen de drummers onderling lijkt goed te zijn, want na het spelen van ‘Drumbattle’, gaven twee leden elkaar een ‘high five’ als felicitatie. Het is te hopen dat dit níet slechts een momentopname is.